De Carnegie Stichting werd na Watelers dood in 1927 aangewezen als erfgenaam van het kapitaal van Johan Gerard Daniel Wateler.

Naast de vredesprijs erfde de Carnegie Stichting een portretfoto van J.G.D. Wateler, een afdruk van het familiewapen en een zilveren inktkoker. Uit de schaarse informatie die de Carnegie Stichting over de persoon Wateler had was slechts op te maken dat hij directeur moet zijn geweest van de Oranje Nassau Hypotheekbank in Den Haag.

Historicus Marten van Harten heeft verder onderzoek naar Johan Wateler gedaan, naar de persoon, zijn loopbaan, de tijd waarin hij leefde en de kringen waarin hij zich begaf.  Wateler bleek van eenvoudige komaf en werkte zich op van boekhouder tot bankdirecteur van een prestigieuze bankcombinatie. Hij was een pionier van de sociale kredietbanken, met als beschermvrouwe prinses Sophie van Oranje-Nassau, de filantropische groothertogin van Saksen-Weimar-Eisenach. De zakenman bewonderde ook andere sterke, onafhankelijke vrouwen zoals de toneelspeelster en feministe Betty Holtrop. Wateler was  een bohemien, hij begaf zich in artistieke kringen en schreef zelfs gedichten die hij opdroeg aan Koningin Wilhelmina. Bovenstaande elementen, zijn levensloop en de tijdsgeest zijn motieven geweest voor het stichten van ‘zijn’ vredesprijs, de Wateler Vredesprijs.

Lees verder in de publicatie van Marten van Harten: ‘De Carnegie Wateler Vredesprijs. Het testament van de Haagse bankier en vredesfilantroop Johan Gerard Daniel Wateler, 16 november 1916’.